Jongste aktiwiteit:

In die sop

(Woordtelling : 1276)

 

Hallo, my naam is Ano en ek is ʼn verslaafde.” Dat dit ʼn verslawing aan daardie liederlike Chinese maatskappy is, noem ons liewers nie in opgevoede geselskap nie. En dat ek openlik sal erken dat ek skuldig voel, sal ook nie gebeur nie.

Dis nie die klere wat ek aantreklik vind nie, maar al daai goed wat jy gebruik om jou uitgebreide kuns-projekte makliker te maak. As die verskeidenheid net minder was, was my aankope ook seker minder. Of dalk, as die pryse nie so aantreklik was nie, het ek dalk twee maal daaroor nagedink. Tog, daardie dag toe ek besef dat ons liewe Suid-Afrikaanse verskaffers hul voorraad by presiés dieselfde plek aankoop, en dit dan weer hier teen drie maal die prys hier verkoop (posgeld uitgesluit natuurlik), was die gort behoorlik gaar.

My enigste verweer is dat ek tot op hede min of meer elke item gebruik het. En ek doen ook nie impulsiewe aankope nie, of gebeur dit dalk soms? Dit is verseker ʼn bonus dat ek dan ook ʼn redelike aantreklike inkomste uit daardie kuns-projekte verdien. Die enigste probleem waaroor ek noodgedwonge skuldig voel is om te erken dat ek alweer besig is met inkopies en Hubby moet toestemming vra om sy kredietkaart te gebruik. Die blote gedagte aan die donderwolk wat sy gesig gaan ontsier laat my gewoonlik twee maal dink voor ek daardie “Betaal gou voor jy van plan verander”-knoppie druk. Tog, dit is nie asof hy vir my aankope betaal nie want uiteindelik is die rekening steeds my verantwoordelikheid.

Daar is selfs ʼn ondersteuningsgroep vir die ons kopers. Ag, ons noem dit maar ʼn ondersteuningsgroep al is dit veel eerder ʼn plek om eers jou nuutste aankope vir almal te wys, en dan later met die skeppings wat daaruit voortgevloei het te spog. Almal “oe” en “aaaa” vir mekaar se pragtige produkte en soms word daar raad gevra wat die mense gul beantwoord. Dit is nie net raad om ‘n beter resultaat te kry nie, maar ook hoe om jou oepsies reg te maak, soos daardie dag toe ek per ongeluk Resin op ons Embuia eetkamertafel gedrup het. Tot vandag toe nog kan ek nie verstaan hoe dit gebeur het nie, want ek is altyd versigtig. Skynbaar nie versigtig genoeg nie! Om dit ligweg te stel, Hubby was nie beïndruk nie. Dit was nie moeilik om soos ʼn vyfjarige te voel wat deur die hoërskool se hoof onder kwaai oë aangespreek word nie.

So, wat is dan volgende? Gaan vra raad by die groep natuurlik! Iémand sal dalk kan help. Die mense is vriendelik en hulpvaardig en dit wil my voorkom asof baie al so iets oorgekom het. “Nee jong, jy moet hierdie plek met jou haardroër lekker warm maak en dan afskraap.” Ek wag dat Hubby weer saam met ʼn groep vriende gaan stap voor ek skelmpies die tafel begin warm maak en dan afskuur. Maar oh wee, in plaas van die Resin sit daar nou twee spierwit kolle op die tafel!

Nou het ek bloot die een moeilikheid vir ʼn ander verruil. Doer agter in die kas grawe ek ʼn lang vergete botteltjie houtolie uit. Vryf, vryf, vryf… Dit werk nie so goed nie want nou is die nuwe wit kolle skitterblink van die olie en die res van die tafel lyk maar soos dit altyd lyk. Al genade is om die hele tafel met olie in te vryf, en toe sommer die res van die houtmeubels ook, voor Hubby snuf in die neus kry en ondersoek instel oor wat ek nou alweer aangevang het! Die hele huis stink van die olie, maar ek klap my handjies selfvoldaan saam. Oënskynlik is hierdie probleem netjies opgelos.

So, wanneer kom mens agter dat jy dalk ʼn probleem mag hê? Dit was daardie oggend ek my nuwe pakkie eers later in die dag by die huis ingesmokkel het. Of wanneer jy dit in Checkers se groen plastieksak sit om saam met die ander aankope op die tafel neergesit te word. Hopelik kry mens nie onnodige hulp om die inkopies weg te pak nie. Dalk is dit wanneer jy iemand anders se arm draai om saam met jou inkopies te doen sodat julle nie posgeld hoef te betaal nie.

Die enigste manier om dit te regverdig is om hierdie aankope in ʼn lonende bedryf te verander en ʼn goeie skoot sakgeld daaruit te verdien. Kyk, ek drink nie, rook nie, slaap nie rond nie (bly ook nie wakker saam met ander nie), meng en kruie my taal soms so ʼn bietjie, gebruik nie dwelms nie en is nie verslaaf aan hoesmedisyne en hoofpyn pille nie. Ek mishandel nie my eggenoot fisies of emosioneel nie, al wou ek hom al meermale die ewigheid met ‘n skop en ‘n glimlag inhelp. Ek het ook nie skuld nie, al moet ek in daardie oomblik op Hubby se kredietkaart leun. In kort, ek kom darem so min of meer die tien gebooie na. Meestal. As ek my soos ‘n soet dogtertjie gedra.

Miskien is dit die omgewing se skuld want sien, hier waar ons nou woon is daar ‘n oorvloed van kunswinkels en mense wat bereid is om vir jou skeppings te betaal. Dalk is dit Covid se skuld want om weke aaneen weggesluit te word van almal wat leef en beef het ‘n onverwagse nagevolg gehad! YouTube, aanlyn winkels en ‘n oorvloed van koeriers. Dit was maar net die begin, eers ʼn paar potjies verf, toe  ‘n kwas of drie, nog ‘n paar produkte. Die een ding lei na die volgende en toe ek my oë weer uitvee, wou die ingeboude kas se deure nie meer so maklik toedruk nie.

Jy kan ook nie sommer maar net halfpad ophou wanneer jy ʼn nuwe stokperdjie ontdek nie, want daar is altyd iets wat jou lewe bietjie makliker gaan maak. G’n mens kan net een potjie verf aankoop en dan niks verder nie. En hoe wyer jou belangstelling en nuuskierigheid, hoe groter die aankope natuurlik. Om eerlik te wees, as jy eers begin is dit moeilik om op te hou. Vir my in elk geval.

ʼn Deel van die probleem is natuurlik dat dit so maklik is om deur die internet aankope te doen. Enige tyd van die dag of nag, voor ontbyt, voor slaaptyd. Maak nie saak nie, die “winkels” is altyd oop. Geen lang toue nie, geen frustrasie wanneer die produk wat jy soek nie op die rak is nie. Jy hoef nie te wag vir die deure om 9uur oop te maak nie, en jy hoef nie haastig te wees as 5uur verbete naderkom nie. En, terwyl jou verkose produk hier uitverkoop is, is daar tien ander wat bie om die beste prys te verskaf. Die keuses is werklik eindeloos – van vars groente tot haarnaalde, letterlik van ʼn speld tot ʼn olifant!

Nou ja, voor ek te skuldig voel omdat ek my laaste paar sente op ʼn handvol blommetjies gespandeer het, sal ek eerder my energie gebruik om my te verlustig in die nuutste skeppings wat daar op die eetkamertafel wag. More is weer mark-dag en hopelik sal hierdie voorraad nuwe eienaars kry. Hubby sal genadiglik ook gou van my aankope vergeet terwyl hy “oe” en “aaah” en die goed teen die son hou om beter te kan sien. Soms sal hy selfs waag om te vra hoe ek hierdie of daardie dinge gedoen het. Ek wou hom al leer maar vermoed dat hy bang is dat ons huis nie twee verslaafdes sal kan hanteer nie. Die kaste is immers reeds vol.

Maar wag, laat ek ophou gesels. Daar is nog ʼn paar bladsye met interessante items op daardie webwerf om deur te kyk…




Hier's ek weer, Hier's ek weer, Met my storie voor jou deur....

1 Kommentaar

Maak 'n opvolg-bydrae

Up
Top Ranked Users

[joinup_core_top_members columns=”1″ space=”no” max_members=”3″ behavior=”columns” columns_responsive=”predefined”]

Activity Feed