ontnugtering

drywende donker wolke
sweef vinnig oor die lug

temperatuur daal vinnig
sneeuflokkies val saggies

siedende witskuim-branders
jaag woes uit op leë strande

op sy duin sit hy en ween
weereens net stoksiel alleen

ver oor die fynbos krap voël
dieper gat vir sy kop in sand

vlak onder aardkors van mense
borrel siedende lawastrome rooi

uitkoms word voor gebid en reën
reën val – wat ‘n seën – uitkoms

elke ou gesig word ontmasker
in sensasionele aankondigings

elke norm word onttroon
niks is meer heilig genoeg

wie sal bly staan in aanslag
wie sal oorbly na die storm
wie sal geloof en hoop hou

©Teárlach