Agter die pienk deur

Lalie trek die deur versigtig toe, saggies sodat sy nie ’n geluid maak nie. Haar huismense slaap nog, want dis nog vroeg. Dit is net na ses en die son is nog nie behoorlik op nie, maar die flou oggendlig is genoeg vir Lalie om te sien wat sy doen. Haar hand rus ’n oomblik om die deur se knip. Die voordeur van haar ouerhuis waar sy die afgelope agtien jaar gebly het. Die pienk deur. Vyf jaar gelede het haar ma die deur pienk geverf, want sy wou dinge in die huis bietjie opkikker. Píenk van alle kleure, maar eintlik is dit al kleur wat daar was in die hand-me-down-box. Dié boks word altyd gepak met items wat nie meer in die Vissers se huis gebruik word nie. Die Vissers is gesiene mense in hulle Weskusdorpie. Meneer Visser is ’n boer, Lalie se pa werk vir hom. Mevrou Visser is ’n huisvrou, soos haar ma. Die Vissers se huis is nie vêr van Lalie-hulle se huis nie af nie. Die pad daarheen ken Lalie al te goed, want as die hand-me-down-box vol is, moet Lalie dit altyd gaan haal. Mevrou Visser is ’n dierbare mens, sy het ’n oop hart en hand vir haar medemens. Meneer Visser is ook gaaf, soms, maar meestal baie kwaai. Lalie loop net na hulle huis toe as sy weet hy die dag op een van sy buiteplase gaan wees, want sy is bang vir meneer Visser. Haar pa het al baie raas gekry by hom, maar dis nie hoekom sy vir hom bang is nie. Lalie het eenkeer gehoor hoe meneer Visser weer op haar pa skel en vir hom sê dat hy hom en hulle hele gesin van die plaas gaan afsit. Lalie se pa is nie baie fluks nie, hy wil eintlik glad nie werk nie, maar hulle het die geld nodig. Meneer Visser was die enigste persoon wat kans gesien het om vir haar pa werk te gee, want haar pa het al oral in die gemeenskap sy naam weggegooi. Lalie se pa is nie net lui nie, hy drink ook, selfs partykeer terwyl hy aan diens is. Sy skaam haar vreeslik vir hom. Eintlik skaam sy haar vir haar hele gesin en hierdie huis met sy pienk deur!
Sy kyk na die deur. Die pienk is al so dof gebak deur die son en plek-plek is die verf besig om af te dop. Sy los die handvatsel en gee ’n tree terug. Binne die huis hoor sy die gebrom van haar pa se snork. Verder is dit tjoepstil. Hulle is salig onbewus van wat sy besig is om te doen. Vandag trek sy hierdie deur vir goed agter haar toe. Vandag, loop sy, Lalie Gous, weg van die huis af. Weg van haar omstandighede af in ’n nuwe beter wêreld in.
Armblanke. Dís wat sy is. Lalie dink soms dat dit hulle eie skuld is dat hulle in hierdie gemors beland het. Haar pa wil nie hoor nie, hy karring net op sy ou manier voort en dit terwyl hy kan sien hoe swaar hulle as gesin kry. Haar twee jonger sussies lê net heeldag voor die TV en vreet die laaste bietjie kos wat in die kas is op. As hulle nie voor die TV lê nie, sit hulle met hulle alies buite in die son en blaai mevrou Visser se ou Huisgenote deur. Dan loop hulle verbeelding ophol en is hulle die modelle en aktrises op Die Huisgenoot se agterblaaie en neem hulle selfies tot die selfoon se battery pap is. Geeneen van hulle twee sal ooit ’n vinger verroer om die huis skoon te hou nie. En hulle huis is vuil! Die vloere is altyd taai en mens moet op jou tone loop partykeer om die honde- en katbollie mis te trap. Almal wil hê die hond moet in die huis slaap, maar niemand wil agter hom skoonmaak nie. Die mure se verf dop af en waar die verf wel nog sit, sien jy vlekke en skrape. Die kakkerlakke vier fees in die kombuis en badkamer. Hulle meubels is skraps, want haar pa moes al daarvan verkoop om skuld af te betaal. Dit voel soms vir Lalie asof sy die enigste een is wat omgee, asof die stink huis met die pienk deur net vir háár ’n verleentheid is. Haar pa worry nie, hy karring maar net voort. Van haar ma wil sy nie eens praat nie. As daar een persoon, behalwe Lalie, was wat nog ’n verskil in hulle gesin kon maak, was dit haar ma. Haar ma was nie altyd ’n huisvrou nie. Sy het hier en daar los werkies gedoen, maar toe raak daar eendag geld weg by die mense vir wie sy gewerk het en hulle verdink haar. Sy is nie eens ’n kans gegee om te verduidelik nie, net gefire. Daarna het haar ma heeltemal tou opgegooi. Sy het nie eens moeite gedoen oom weer te probeer werk soek nie. Nou sit haar ma bedags saam met Lalie se twee sussies en tydskrifte deurblaai terwyl sy die een sigaret na die ander rook. Asof hulle geld het vir sulke luxuries. Daar’s nie geld vir tampons en badseep nie, maar daar’s altyd drank en sigarette in die huis.
Lalie het geld, nie vreeslik baie nie, maar genoeg vir nou. Sy het die afgelope vyf jaar vir mevrou Visser met los werkies by haar huis gehelp en dan is sy daarvoor betaal. Mevrou Visser weet van Lalie se verleentheid, sy ken hulle omstandighede te goed, maar sy praat nooit met Lalie daaroor nie. Dit pas Lalie baie goed, want sy wil nie daaroor praat nie. Die Vissers het ’n mooi huis met baie meubels en dis baie skoon. Daar is altyd kos in die kaste en die huismense is liefdevol teenoor mekaar. Lalie wil ook so ’n huis hê. Sy weet sy is nog net agtien en sy het vyf maande van haar matriekjaar oor, maar sy gaan nou al begin werk aan haar droom. Die geld wat sy verdien het, het mevrou Visser vir haar gebêre, Lalie was te bang om dit huis toe te vat, want haar pa sou dit opspoor en uitsuip. Verlede week het mevrou Visser haar gevra wat sy met die geld wil maak en toe vertel Lalie haar van haar droom. Sy wil wegkom, sy wil ’n nuwe lewe op ’n ander plek begin, ’n mooi lewe sonder swaarkry en skaam wees. Maar sy wil wegloop sonder dat haar huismense weet, want hulle mag nie saamkom nie. Dit moet ’n geheim wees. Sy sal ’n blyplekkie soek. Dit kan maar klein wees, maar sy sal dit mooimaak en dit sal altyd netjies wees. Sy gaan ’n werk ook kry en eers wanneer sy sien dat haar ma en sussies begin het om na hulleself te kyk, mag hulle vir haar kom kuier, maar nét kuier. Hulle moet nie dink hulle gaan by haar kom bly nie. Sy gaan nie haar dinges afwerk en vir iemand sorg wat nie vir hulleself wil sorg nie. Haar pa sal nie welkom wees in haar huis nie, want sy weet hy sal nooit verander nie en sy soek nie ’n lui dronklap in haar mooi netjiese huis nie.
Mevrou Visser het na haar plan geluister en toe Lalie se geld gaan haal sodat hulle dit kon tel. Mevrou Visser het gesê sy wil Lalie help met haar plan en sy belowe om niks vir haar ouers te sê nie. Lalie kan self vir hulle laat weet as die tyd reg is. Mevrou Visser het gesê sy gaan vir Lalie ’n rekening by die bank oopmaak en die geld daarin sit, dan kry sy ’n rekeningnommer en ’n kaart. Mevrou Visser het ’n niggie wat in Beaufort-Wes bly. Sy het ’n gastehuis en soek op die oomblik iemand om haar daar te help. Mevrou Visser sal die nodige reëlings tref en dan kan Lalie by die tannie op Beaufort-Wes gaan bly en werk. Sy kan haar matriek later deur die pos klaarmaak. Sy het langs mevrou Visser gesit toe sy haar niggie bel. Die niggie het gesê dis reg so, sy wag vir Lalie.
Lalie kon haar ore nie glo nie. Vir jare al bid en wens sy vir haar donkerwolk se silver randjie en nou gaan dit regtig gebeur! Beaufort-Wes is nogal vêr hiervandaan, maar dit maak nie saak nie. Hoe vêrder weg, hoe beter. As sy die ou stink huis met sy pienk deur nooit weer hoef te sien nie, sal dit haar baie bly maak.
Lalie draai haar rug op die pienkdeur. In haar hand is die rooi Bybeltjie met die Nuwe Testament en Psalms wat Die Gideons nog by hulle skool uitgedeel het. Dis al wat sy uit die huis met die pienk deur saamvat Beaufort-Wes toe. Eergister was sy weer by die Vissers se huis. Mevrou Visser wou met haar gesels oor die finale reëlings vir Beaufort-Wes en Lalie het vir die laaste keer die hand-me-down-box gaan haal. En toe het mevrou Visser gesê sy het ’n geskenk vir Lalie en haar na die buitekamer geneem. In die buitekamer was twee splinternuwe tasse. Mevrou Visser het gesê sy moet dit oomaak. Lalie het begin huil. In die tasse was klere. Die mooiste rokkies, hempde, broeke én skoene. Dit was alles hare en dit was nuut! En dit was nie Pepstores se goed nie, Mr Price en Woolworths se labels was in die klere. Daar was ook ’n toiletsakkie met seep,sjampoo,tandeborsel en al die dinge wat ’n meisie mos maar nodig kry. Lalie het by die oop tasse gestaan tot die trane opgehou loop het, toe het sy vir mevrou Visser dankie gesê en sy het vir Lalie styf vasgehou. Lalie kan nie onthou of haar ma haar al ooit só vasgehou het nie. Dis hoe die warmte van moederliefde moet voel, het sy gedink.
Met die rooi Bybeltjie stap Lalie in die pad af, op pad na die Vissers se huis. Mevrou Visser wag al voor die huis in haar motor toe Lalie daar aankom. Lalie se tasse met die nuwe klere is op die agterste sitplek. Mevrou Visser groet vriendelik en Lalie klim in. Hulle ry in stilte dorp toe waar Lalie by die bushalte afklim. Voor sy op die bus klim, draai sy na Mevrou Visser toe en gooi haar arms om die vrou se lyf. Sy sê dankie vir alles en Mevrou Visser hou haar vas met daai moederliefde arms waarna Lalie haar lewe nog na verlang. Toe klim sy op die bus en Mevrou Visser ry terug huis toe. Kilometers later kom sy agter dat sy steeds die rooi Bybeltjie in haar hand het. Sy kyk daarna. As sy eendag haar eie huis het, sal sy die deur rooi verf, besluit sy, maar beslis nie pienk nie!

Rapporteer inhoud

• Issue: *
  Kopiereg inbreuk vuil taal Ongeldige Inhoud
• Your Name: *
  
• Your Email: *
  

• Details: *
  

Handig verslag