In die skemer van die berge
In die skemer van die berge
doringboom aan elke kant –
sit alleen die tenger vroutjie
op die grens van niemandsland
Wiegend neurie sonder woorde
want haar siel is weggevat –
môre kom die nare drome
op haar skewe kronkelpad
Maar sy luister na geluide
uit die Skepper se natuur –
wink kromvinger na die naguil
wat haar woordeloos aangluur
Sal sy opstaan, sal sy lewe
slegs die jakkals kan getuig –
want as son sy strale uitstrooi
sit sy met haar hoof gebuig
Is daar water in die bergstroom
wat haar dorre siel sal voed –
of is als vir haar verlore
bly dit donker sonder gloed
Maar die wolke op haar bergie
gooi ’n skadu oor haar hoof –
as hul donker hang in stilte
weet haar menswees is beroof
Evelyn van der Merwe
Ek skryf om leeg te word van wêreldse struikelblokke en voller te word met die talent wat my Skepper aan my toevertrou het. So glo ek dat mens tree vir tree en woord vir woord eendag weer oorwinning sal behaal.
3 Kommentare
-
IronLady
Dit is uitstekend gedoen! Ek hou baie van die woordspeling en die gedagtes wat dit by 'n mens wakker maak.
-
Evelyn van der Merwe
Dankie, ek waardeer jou inloer en saamlees opreg.
-
Maak 'n opvolg-bydrae
Jy moet aangemeld wees om 'n kommentaar te plaas.
neels
Evelyn skryf darem net een treffend op die ander