Capucine se laaste tree

Motors flits soos dominoes
vallend deur die nag,
voetgangers haastig
elk na ʼn eie lot oppad.
.
Agt verdiepings op
staar sy af deur ʼn misvlaag –
die uitsig asemrowend
soos ligte van Lausanne
die aandsfeer aanraak

Die lug voel dun
en kil vanaand –
haar asem koud
met elke teug
soos die winterbries
haar longe ysig vul.

Hier waar sy telke maal
die uitsig kom waardeer
sê sy vanaand vaarwel
en bid saggies
vir ń laaste keer.

In gewiglose ruimte
trap sy met een voet
die randsteen oor –
niks sal haar vir langer
meer hier gevange hou…

Soos die vleuels van ń arend
sprei sy haar arms wyd –
chaos in haar verkalm
waar sy vryval
deur die leemtes van depressie
en in maniese psigose
haar oë vir ewig sluit!

* Capucine: 6 Jan 1928 – 17 Mar 1990

Rapporteer inhoud

• Issue: *
  Kopiereg inbreuk vuil taal Ongeldige Inhoud
• Your Name: *
  
• Your Email: *
  

• Details: *
  

Handig verslag