Maan sprokie

Die maan blom in goud
oor die lewenswoud
en luister stil
na die nagkoor

skadu’s trek langbeen
waar die nag begin gaap
en die vermoeide
droomloos vaak raak

Sy geel gesig 
skuur vlugtig
teen die son
se bloswang

as hy verby haar gly
waar sy opstaan
en op die blomme
rus trane van die maan