Sommer net ‘n verlangversie
was verlange maar soos vere
wat kon wegwaai met die wind,
om êrens tussen lang gras
’n rusplek te gaan vind
dan sou ek donsveer optel
en hierdie omgee daaraan knoop;
dit met sagte asem wegblaas
na daardie plek waar jy soms loop
(gesteweld) met ’n stofpad langs
verby klip en bos en pluim
terwyl die son haar laaste strale
teen ’n purper hang laat kwyn
want iewers op jou roete
sou jy my hunkerwoorde vind –
as verlange maar soos vere was
wat kon wegwaai met die wind
© Carma Shaw
8 Augustus 2018
Viooltjie
Ek skryf grotendeels gedigte vir ontspanning. Ek skryf graag oor die natuur, mense en hul stories en plekke wat ek besoek het. Ek doen dikwels 'n bietjie navorsing oor 'n onderwerp voor ek skryf, want ek geniet dit om te leer. Ek hoop altyd om darem 'n emosie of twee wakker te maak met dit wat te sê het, en dat julle lekker saam sal lees :-)
Maak 'n opvolg-bydrae
Jy moet aangemeld wees om 'n kommentaar te plaas.