Woestyngebed
Ek is ‘n wilde Kalahari kind
vaal verlate vlaktes verf my spore
dansend saam met sonbessies in die wind
gannas en brakbosse lag in my ore
en duskant vandag se skraal ure
soek ek jou nogsteeds soms in my drome
met dor hande; selfs in koue vure
tussen klip-koppies en kokerbome
en ek wens dat jy nou by my kon wees
soos ‘n woestynasem oor my kon blaas
sodat ek jou hart ‘n laaste keer kan lees
met die stilte van hierdie skor geraas
in dié horison se trillende hitte gloed
bid ek jóú mensgereed en myself vol moed
© Mei 2020 Caren Kearley
Kopiereg voorbehou
1 Kommentaar
Maak 'n opvolg-bydrae
Jy moet aangemeld wees om 'n kommentaar te plaas.
Anze
Pragtig, baie dankie vir jou bydrae tot die Mei 2020 – Ek wens dat ek … projek