Die genot van ‘n kykpartytjie (Brons)

Vanoggend was die sonsopkoms vir my asemrowend mooi en dit het my ver laat terugdink aan ons kinderjare op Oupa en Ouma se plaas.
In tye van afsondering dwaal mens se gedagtes nogal baie terug na die ou dae, die dae van ware vryheid en dit hou mens aan die gang. Vir meeste van ons is ons kinderjare ons lekker-onthoudae. Die kattekwaad, die ontdek van nuwe dinge en die vreeslose inploeg in avonture wat agterna (wanneer dit uitkom) die grootmense se nekhare laat rys het.
Die lekkerste gesels, wanneer mens die geleentheid kry om ontspanne bymekaar te kuier, is om oor die verlede te gesels. Staaltjies uit te ruil wat gewoonlik saamgaan met baie gelag.
Die “onthou-jy-nog” geselsies wat alle opgeboude spanning laat skietgee, wat weer die avontuurlus aanwakker en wat bande weer verstewig. Dit is wat ons dalk die meeste mis op hierdie oomblik, daardie gesellige bymekaarkomtye, daardie samesyn.
Maar hier, alleen en afgesonder in ons inperking, het ek sommer my eie “onthou-jy-nog” kuier ontdek. Ek het op ‘n dag, van pure verveeldheid, ‘n vergete boks vol foto’s bo uit my kas gehaal, dit op my bed uitgegooi, vir my ‘n lekker koppie koffie gaan maak en toe pens-en-pootjies op my bed geklouter en deur die foto’s begin sif.
Daar is hordes foto’s van die kinders, van geboorte tot waar hulle vandag is, foto’s van die kleinkinders, foto’s van familie en familiesamekomste, foto’s van vriende, vakansiefoto’s, prestasiefoto’s, ens. My kamera was altyd by my en ek het gesorg dat ek elke spesiale oomblik vasvang en verewig. (Hoe dankbaar is ek nie vandag daaroor nie!)
Eintlik vertel elke foto sy eie storie. Sommige foto’s het my hardop laat lag met die onthou van spesifieke insidente. Ander weer, het trane in my oë gebring.
Manlief het later nuuskierig kom kyk wat ek aanvang en hoekom ek so lekker lag, sommer gou was hy ook pens-en-pootjies op die bed langs my en tóé het ons ‘n behoorlike kykpartytjie gehou.
Kort-kort het ek gou opgespring om ons koffiebekers te hervul en sommer ‘n paar peuselhappies vir middagete aanmekaargeslaan, sulke regte piekniekkos – ons het ons verbeel ons sit êrens op ‘n eiland en herleef weer ons lewe van vooraf.
Ons kon nie glo hoe jonk ons eens was nie. Mens kom mos nie agter hoe jy verouder nie, totdat jy weer vaskyk in ‘n jonger jy, waar die hare nog donker en die vel glad was, dan besef jy hoe die jare jou verkleur en opgefrommel het.
Ons kon nie glo die kinders was so klein en onskuldig nie en kon nie uitgepraat raak oor hul wysheid deesdae nie, soveel so dat hulle selfs oor óns wil baasspeel en óns wil vertel wat vir óns goed is en wat nie, maar dit nou eers daar gelaat …
So het ons die dag om gesels, gelag, gehuil, gedroom. In een dag was ons weer jonk en verlief; het weer getrou en gewonder wie van ons trougaste nog leef; weer die kinders se geboortes herleef en hulle grootwordjare (al die kattekwaad wat hulle aangevang het) die foute wat ons as ouers gemaak het en waaroor ons vandag spyt is en wens ons kon sekere dinge anders doen; weer elke vakansie beleef en geniet; die kinders se troues beleef, met al die spanning wat dit vooraf behels het; die opgewondenheid ervaar van die kleinkinders wat gekom het; die trots oor almal se prestasies; die genotvolle familiekuiers beleef en gekoukus oor dié wie se plekke reeds leeg is.
Toe die son begin sak, het ons behaaglik teruggelê en saam besluit dat ons (ten spyte van al die teenspoed) tog ‘n goeie en geseënde lewe gehad het.
Traag het ons opgestaan, die foto’s bymekaar gehark en teruggegooi in die boks. Dit weer veilig gebêre, diep agter in my kas, en besluit dat, wanneer die inperking verby is, ons so ‘n fotopartytjie gaan reël met ons kinders en kleinkinders, sodat hulle ook die genot daarvan kan smaak.
Want eendag, wanneer ons nie meer daar is nie, gaan hulle die boks met foto’s erf en ons wil hê dit moet vir hulle ook ‘n waardevolle skat wees, soos dit vandag vir ons was.
Herinneringe wat seker met tyd sal vergeel, maar vir ewig in ons harte vasgeplak is.
©Driekie Grobler (718 woorde)

Rapporteer inhoud

• Issue: *
  Kopiereg inbreuk vuil taal Ongeldige Inhoud
• Your Name: *
  
• Your Email: *
  

• Details: *
  

Handig verslag