sy dood was nie…
die van ‘n martelaar
of een van ‘n vervalde stad
sy dood was nie…
soos vorige helde gefeesvier
op ‘n sonskyn dag.
sy dood was nie…
sagte vuishoue
of stomp messteke
of dalende vuurpyle oor ‘n hospitaal besoek nie,
sy dood was nie…
verniet of doelloos
tussen al die puin en kreune van moeders gehoor nie-
tussen verkragtes…
Met haar drome nog styf teen sy hart vasgemeer
het sy nardusolie aan sy voete kom smeer
plaksels van sy siel het een-een afgedop
gister se newels het om hul stof opgeskop
sy asem het wild-warm in haar nek geblaas
‘n hele wye wêreld het in haar kop begin geraas
helder in haar eensaamheid het…
Geskryf deur Fanus Strydom
Reëltelling 12
Vasgestelde rympatroon
Afvallige
oop lê die sandvlak en uitlokkend voor my weë
wasig en verlate die horison se lyn
toe vir my om díe verbode grond te betree
verraderlik en dwaas ten spyte van my pyn
oop onder my voete tuimel die kranse na benede
gulsig om my vir ewig in…
Amendement
Profaan kaal die spykers ingeslaan
swam sperm’ars’leër keiser geëer
met stok en slot got die lot …
orige orgie orkaan vir die sot
wreek die wreker steek die breker … ledig die beker
breuk die aarde palm ten hemele
verhewe enk’ling sneuwel
in eng’lpsalmween
oor edik eed … een-een … geen genade verleen
allenig…
sy lekkende vuurtong
spuug helse vuur
uit die donker gapende mond –
inferno afgrond na sheol –
wagtend op siele offers van bo
terwyl sapiens in dronkenskap
om kruis en kop baljaar
gluur duisende gulsige oë
hande uitgestrek
vlammende vingers gereed
te verskeur en te veslind
in brakwater onheilig en vuil
trap modderpote sirkels
al om die pentagoon
waarin sissende swart kerse brand
