vergryp jou nie aan drank
terwyl jou lewe aan skerwe spat
diep gaan lê die stank
die euwel laat lê jou plat
walglik is dit in die oë van ander
slaan jy jou eie naam met ‘n plank
nooit sal jou probleme verander
want dit eindig op met stank vir dank
terwyl jou liggaam die tempel is…
onverwags soos ‘n monster
het dit ons kom bekruip
soos ‘n slang in die nag
donker adder geslag
hangende in die lug
waar niemand iets kan sien
ver verwyder van mekaar
met maskers word ons
glimlagte verberg
geen glimlag ooit meer te sien
donker het die gedagtes geraak
terwyl baie hul menswees verloor
in ons huise moes ons bly
werke is…
“Trauma is personal. It does not disappear if it is not validated. When it is ignored or invalidated the silent screams continue internally heard only by the one held captive.” –
Dit is asof ek wakker word uit ‘n droom. Nee. ‘n Nagmerrie. Was dit net…
Sal jy my kom haal
wanneer ek myself donkerhartig vasbid teen ‘n kruis
van pynskroeiende môrevrese
terwyl ek sleepvoet stap op my Golgota pad
sal jy my in die middernagure kom red
wanneer wakkerlê my vaspen
teen die slotreël van my laaste droom
en ek myself verban na niemandsland
of moet ek eerder aan ‘n asynlappie suig
en…
Met blinde oë sien ek
eintlik is die mensdom gek.
Almal stry hul eie stryd
koester ‘n skewe kromverwyt.
Mense is nie gemaak om kruise te dra
liefde is AL wat God van ons vra.
Tog sleep ons el-ke-dag die seekathel
wat ons tonge noop om te skel.
Kom kyk, waters van rus is net ‘n kniebuig…
